چند روز پیش برای چند تا از رفقایی که هرکدومشون به نوعی در زندگی تحصیلی شون موفق بودند پیامک زدم:

"سلام: اگه ایرانی نبودی دوست داشتی اهل کدوم کشور باشی؟ وچرا؟

هرکدوم جوابهای خاصی دادند:

یکی از دوستان نوشت:

دوست داشتم اهل کشور مصر بودم بعلت تاریخ وتمدن وموقعیت خاص فرهنگی وسیاسی اقتصادی ...

نفر بعدی:

شیعه لبنان بخاطر اخلاصشون ژاپن بدلیل نظم وکار گروهیشون.

آمریکایی بخاطر جرات وجسارتشون البته الان خوشحالم که ایرانیم چون با همه ضعفهاشون خدا بازم دوستشون داره.

یه عاشقی هم نوشت:

عراق شهر کربلا دیگه خودت میدونی بخاطر چی!!

یه اهل دلی هم نوشته بود:

 اگه ایرانی نبودم دوست داشتم اهل سرزمین نخل وزیتون باشم تا در خط مقدم مبازره با اسرائیل باشم... 

با تمام وجود ز خدا فرج ولیش را بخواهیم ...

حالا اگرچه آینه ها را شکسته اند

تکثیر نور را به تماشا نشسته اند

در شعله شعله، آتش تو دود می شوند

آنان که بند بند تنت را گسسته اند

تقدیر توست پریدن، قفس درخور تو نیست

بیهوده بال های تو را سخت بسته اند

قد می کشی دوباره پر از برگ می شوی

هرچند شاخه های جوان را شکسته اند

تو قبله ی نماز هزاران شقایقی

آنان نماز عشق به سوی تو بسته اند